Συνήθως, όταν ακούμε για αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, το μυαλό μας δεν πάει στη ψυχοθεραπεία. Ίσως γιατί δεν μπορεί κάποιος να φανταστεί πώς ακριβώς μπορεί να λειτουργήσει στον τομέα ένα συλλογικό σχήμα, όπως μπορεί, αντίθετα, να το φανταστεί πιο εύκολα να συμβαίνει με ένα συνεργατικό καφενείο.

Κι όμως, η συνεργατικότητα μπορεί να δουλέψει παντού. Το καταλάβαμε μιλώντας με τον συνεταιρισμό Από Κοινού στον τομέα της ψυχοικοινωνικής ενδυνάμωσης και ψυχοθεραπείας, που μέσα από τη λειτουργία του επιδιώκει, όπως μας είπαν τα μέλη του, να βάλει ένα λιθαράκι στην προσπάθεια να αλλάξουν τα πράγματα.

Στο εγχείρημα που λειτουργεί με συνελεύσεις συμμετέχουν πέντε επιστήμονες, τέσσερις ψυχολόγοι και μία κοινωνιολόγος. Η δημιουργία του συνιστά το αποτέλεσμα της ανάγκης τους να δουλέψουν με αξιοπρέπεια, οργανώνοντας από την εργασία τους σε ένα μη καταπιεστικό και μη ιεραρχικό πλαίσιο.

Ο συνεταιρισμός «Από Κοινού» είναι ένα εγχείρημα που γίνεται από πολλούς για όλους. Χωρίς αφεντικά, αλλά και χωρίς διακρίσεις, με συνελεύσεις και πρόθεση να ακουστούν φωνές που για τόσα και τόσα χρόνια σιωπούν.

«Αυτή την περίοδο διεξάγουμε μια ποιοτική έρευνα για τις εμπειρίες ψυχοθεραπείας των ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπων. Αυτή η ερευνά θα σταθεί η πυξίδα μας για ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που θα διεξάγουμε τον χειμώνα για το συγκεκριμένο θέμα και θα απευθύνεται σε ειδικούς Ψυχικής Υγείας. Είναι σημαντικό για εμάς να φέρνουμε στα εκπαιδευτικά προγράμματα για ειδικούς τις φωνές που αποσιωπούνται και τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων όπως αρθρώνονται από αυτούς τους ίδιους και όχι από τους ειδικούς. Δυστυχώς, ο επαγγελματικός μας τομέας δεν είναι άμοιρος ευθυνών αναφορικά με την αναπαραγωγή των προκαταλήψεων και των θεσμικών διακρίσεων απέναντι στους ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπους».

Για τη σημασία να φροντίζουμε τον εσωτερικό μας κόσμο λένε: “Η ψυχοθεραπεία είναι μια δουλειά πολύ προσωπική για τον καθένα, στην οποία ασχολούμαστε με την υποκειμενική εμπειρία των ανθρώπων και τον εσωτερικό τους κόσμο. Ο εσωτερικός μας κόσμος, ο νους μας, το μυαλό μας, το ψυχικό μας όργανο ή όπως αλλιώς θέλει να το ονομάσει κανείς είναι (όπως και το σώμα μας) αυτό με το οποίο ζούμε. Η φροντίδα του αποτελεί (όπως και για το σώμα) πολυτέλεια για τους φτωχούς αλλά και προνόμιο των πλουσίων. Εμείς προσπαθούμε να δουλεύουμε συστηματικά προς την άρση των εμποδίων και των προνομίων”.

Μιλώντας πάντως με το θεραπευτικό τους «καπέλο», αναφέρουν ότι “το οικονομικό ζήτημα ήταν πάντα (και στην προ κρίσης εποχή) ο πιο συχνός λόγος που έχουμε επικαλεστεί όλοι για να εξηγήσουμε το γιατί δεν ξεκινάμε θεραπεία. Ο πιο ενδιαφέρον ή επώδυνος λόγος κρατιέται κρυμμένος καλά, χωρίς αυτό να αναιρεί τους πραγματικούς οικονομικούς περιορισμούς που μπορεί να υπάρχουν”.

Αυτό δεν σημαίνει από την άλλη ότι η κρίση δεν έχει αφήσει το αποτύπωμά της στη Ψυχική μας Υγεία. “Η ανεργία, η επισφαλής εργασία, οι χαμηλοί μισθοί αποτελούν κάποια από τα παραδείγματα των επιπτώσεών της και, όπως είναι φυσικό, αποτελούν ζητήματα που εμπλέκονται και στη θεραπευτική διαδικασία. Ψυχοπιεστικοί παράγοντες όπως οι παραπάνω συμβάλλουν στο να αισθανόμαστε ότι δεν έχουμε τον έλεγχο της καθημερινής ζωής μας, η οποία με τη σειρά της επηρεάζει το πόσο ευοίωνα ή δυσοίωνα βιώνεται το μέλλον. Για τον λόγο αυτό έχει παρατηρηθεί αύξηση συναισθηματικών καταστάσεων που σχετίζονται με το άγχος και την κατάθλιψη. Αυτό είναι κάτι που παρατηρούμε και στη δική μας ψυχοθεραπευτική δουλειά”.

Σε σχέση με το πώς πιστεύουν ότι συμβάλλουν σε μια κοινωνική αλλαγή, δημιουργώντας και μεγαλώνοντας έναν συνεταιρισμό σημειώνουν: “Ένα πλαίσιο μέσα από τον οποίο πέντε εργαζόμενοι να μπορούν να ζουν αξιοπρεπώς, αλλά κυρίως οι εξυπηρετούμενοι να μπορούν να αποτελέσουν ένα δίκτυο (έμμεσης) αλληλοϋποστήριξης ή μια εν δυνάμει κοινότητα μεταξύ τους. Για παράδειγμα, έχουμε συνδρομητές που ενδιαφέρονται να στηρίξουν οικονομικά την προσπάθειά μας, να μαθαίνουν και να συμμετέχουν σε κάποιες δραστηριότητές μας. Αυτό σε συνδυασμό με το διαβαθμισμένο κόστος των θεραπειών δημιουργεί τη δυνατότητα να παρέχουμε διαθέσιμες ώρες θεραπείας σε πολύ χαμηλό κόστος, οι οποίες προσφέρονται σε ανθρώπους με συγκεκριμένα κοινωνικά κριτήρια. Ο σκοπός μας είναι να εξελίξουμε αυτές τις δραστηριότητες όχι μόνο προς επίλυση οικονομικών ζητημάτων, αλλά κυρίως για να συμβάλουμε στην πράξη σε μια διαφορετική κουλτούρα διαβίωσης και συνδιαλλαγής ανάμεσα στους ανθρώπους”.